martes, 3 de julio de 2012

trencada/rota/ broken

A vegades quan un ja no pot més es hora de rendir-se.
A veces cuando uno ya no puede más, es hora de rendirse.
Sometimes when you can not, it is time to surrender.

13 comentarios:

LE CHEMIN DES GRANDS JARDINS dijo...

Une démonstration est faite ici, qu'avec une simple photo et un commentaire, nous sommes très vite embarqués dans le drame.
Bien joué, Dolors.

Je t’embrasse amicalement.

Roger

luis dijo...

A veces, cuando uno ya no puede más, es hora de alzar la mirada, es hora de permitir que el grito nos alcance y entonces, decidir que todo esto es un sueño y que mañana despertaremos de nuevo con otra sensación nueva y diferente y desde luego tan verdadera como esta que hoy nos empuja a la rendición.
Un abrazo y adelante Dolors.

Alfredo Oliva dijo...

Una imagen muy dura, y una frase que refleja un derecho tan humano como el de resistir. Aunque como cantaba Peter Gabriel "Don't give up"
Un abrazo

LE CHEMIN DES GRANDS JARDINS dijo...

Ne pouvant te joindre par ton email, je passe par ton blog pour te dire que ma dernière page de mon blog t'est dédicacée, bien amicalement.

Roger

ANRAFERA dijo...

...nada de eso Dolors...adelante!
La imagen transmite esa dureza, no te rompas.
Un cordial saludo.
Ramón

Laura. M dijo...

Eso nunca...siempre hay que luchar y seguir hacia adelante aunque nos cueste!!
Un beso

Piedra dijo...

Rendirse a veces es un privilegio que no podemos disfrutar, a veces hay que continuar, a pesar de sentirse vencido y a veces también, superamos aquello que nos tenía rendidos y nos alegramos de no habernos podido rendir.

(Otras no, y es una mierda, pero no quería estropearlo. :P )

Unknown dijo...

Sempre i quan, rendir-se sigui sinònim de ¡seguir endavant!
Una abraçada

jdfk dijo...

Una foto molt d'acord amb l'idea que es vol expresar.
Cal dir que el pensament expresat, la rendició té molts matissos. L'herba que es vençuda i torçada per el vent.
L'equip que després de donar-ho tot es vençut per un contricant més bó.
L'imponderable de la vida que es renovada cada any(tardor-hiver).
Cal pensar que tots sense excepcio fem camí , fem via, la pedra es torna pols. els pols aire, i despres torna a caure.
Repeteixo. Bona foto un bon impacte visual.

Anita dijo...

Rendirse nunca!! tus blancos y negros son espectaculares, esta toma me encanta, me transmite exactamente lo que quieres espresar.
Pero mira date cuenta que debajo de ese barro seco, hay plantas!! Muy buena Dolors!!

Dolors Reig Vilarrubla dijo...

Hola a todos, contesto en castellano porque la mayoría que me habeis escrito lo podais entender, deciros que muchísimas gracias por vuestras muestras de cariño y apoyo. Estoy más o menos bien de salud, con mis achaques diarios nada más, lo único que a veces desespero al no poder hacer lo que quiero y me siento impotente y rabiosa. Muchas veces pienso en tirar la toalla porque uno a veces no puede más con lo que va sucediendo en el día a día, y sólo falta que pase algo para que luego me desespere. Es como un vaso que se va llenando y al final por no sacar lo que siento se sobresale el agua. Nada más, estoy mejor. Muchas gracias otra vez por todas vuestras visitas y ir siguiendome, esto me ayuda a seguir aquí. Siento que a veces no me sienta en ganas de ponerme en el ordenador porque me siento abrumada pero os iré siguiendo siempre más tarde o más temprano. Un abrazo y muchas gracias otra vez.

Jan, avui aquest matí, sí que em sento per tornar seguir endavant... gracies per la teva refexió. Petonets.

Jaume, gracies a tu també per fer aquesta llarga reflexió del món que ens envolta, i les paraules d'ànim. Una abraçada!-

Roser Sebastián dijo...

Dolors, no em coneixes, jo si que et conec. Mai s'ha de llençar la tovallola, mai t'has de rendir, sempre acaba sortint el sol....

Sempre em repeteixo "Si caus t'aixeques i continues, demà demà segur que serà millor"

Marta bernadets dijo...

Rendir- se mai Dolors, sempre cal tirar endavant!! Magnífic blanc i negre, preciosa toma!! petons