miércoles, 16 de mayo de 2012

bye bye pelos

La primera foto es de fa uns quatre anys i mig i la segona de fa dos anys, estan tirades amb compacta perque no tenia encara la réflex. Bye bye pelos, va ser una manera de dir adéu a la meva vida anterior no tan sols pels pèls que vaig perdre ja que em vaig quedar sense ni un! sino perquè tot va donar un tomb a la meva vida a causa de les dos enfermetats y altres circunstàncies dolentes en que la vida ens posa per davant.

Avui m'ha vingut de gust penjar una mica la meva història, fa dos anys justos que vaig acabar el tractament de quimio i sempre encara que no vulgui pensar-hi, sempre tens aquell dubte de si tornarà o podré estar tranquila. De moment intento viure el dia a dia, per avui estic bé de la enfermetat tot i que les seqüeles es el que més em molesta perque sento ràbia, dolor de pèrdua i el no trobar-me bé impedeixen que no pugui fer  moltes coses de les que m'agradaria. Els malsons a vegades poden amb mi, ara estic aprenent a intentar somriure sense presions.... però m'és difícil tot i que hi ha moments que ho aconsegueixo i tot gràcies a les persones que he tingut i tinc encara al meu costat incondicionalment.

Salud per tots i feliç dimecres. 

La primera foto es de hace unos 4 años y medio y la segunda de dos años, tiradas las dos en compacta porque no tenía la réflex. Bye bye pelos, fue una manera de decir adiós a mi anterior vida, no tan sólo por los pelos que me quedé sin uno!, sino porque todo dió un vuelco en mi vida debido a mis dos enfermedades y otras circunstancias malas que la vida nos pone por delante.

Hoy me ha apetecido colgar un poquito mi histoira, hace ya dos años justos que terminé mi segunda quimio y siempre aunque por más que no quiera una pensar en ello, siempre tienes esa duda de si volverá o podré estar tranquila. De momento intento vivir al día, hoy por hoy estoy bien de la enfermedad aunque las secuelas es lo que más me molesta porque sineto rabia y dolor por la pérdida y no siempre puedo hacer lo que me apetece por el dolor físico que tengo. Las pesadillas a veces pueden conmigo pero ahora estoy aprendiendo a intentar sonreir sin presiones... me es difícil pero a veces lo consigo y todo gracias a las personas que he tenido y aún tengo  a mi lado incondicionalmente.

Salud para todos y feliz miércoles.




14 comentarios:

Pierre BOYER dijo...

Enjoy your days !
Enjoy and smile to the life...
:-)
Best regards from Paris,

Pierre

luis dijo...

Excelente texto en el que narras una historia de esas que no debe resultar nada fácil de contar.
Eso quiere decír mucho de tu carácter y sobre todo de tu valentía.
No puedo ni siquiera imaginar lo que debe ser el peso de esa sombra.
Me alegro de que esté superada y confío en que poco a poco te iras sintiendo mejor.
Es difícil vivir al día, uno siempre tiende a proyectar, peo con entereza u mucha voluntad espero que no te resulte demasiado duro.
Un abrazo enorme.

Anónimo dijo...

Wonderful!

Piedra dijo...

Lo que no nos mata nos hace más fuertes, así que si la quimio y la SS no han podido contigo, vas a gastar bastantes carretes aun.

Y por el pelo... solo hay que pensar de que sirve realmente para no lamentar perderlo.

Unknown dijo...

Hola, Dolors:

No debería de escribir ningún comentario en tu entrada; sabes yo soy una cobarde, hace dos años caso de suicido... Pero Dios, y Buda me regalo una segunda oportunidad; unas luchando por vivir tú eres digna de ser llamada a la luz del espíritu de nuestro gran Señor y amigo Jesús.


Lo qué a mi me paso fue hace dos años; hoy sigo luchando conmigo misma y mis miedos (depresión), los enfermos mentales también se encuentra muy solos/as la sociedad sobre todo la familia no quiere reconocer que son enfermos mentales...,¡muchas veces quisiera tirar la toalla, pero no se puede mucha gente me están ayudando por eso admiro tu valentía y no me escondo me has dado el valor para contar algo de mi!.


¡Un abrazo,
qué la Virgen María
y Jesús te Bendigan tienes
un alma llena de luz!

Alfredo Oliva dijo...

Una entrada valiente.
Aunque pueda parecer una frivolidad, me parece que está guapísima en esas fotos.
Un fuerte abrazo y a vivir cada momento sacándole el mayor partido.

foto+grafie dijo...

Love and light !

Dolors Reig Vilarrubla dijo...

Hola Pierre,muchísimas gracias por tu mensaje. Lo intentaré. Un abrazo.

Hola Luís, tienes razón en que es difícil de contar públicamente, pero sentía la necesidada de decirlo y lo solté.

Es como quitarte un poquito el peso de encima al poder compartirlo, aunque la sombra a veces es demasiado oscura y no me deja ver con claridad las cosas ni la vida ni la gente de mi alrededor, el peso de esta sombra me gustaría poder abandonarla pero la cicatriz me recuerda cada día al levantarme que pasó. Sin embargo todo y lo duro que se me hace a veces, de momento aún "doy guerra".

Muchísimas gracias por tu emotivo comentario y un abrazo enorme también para ti.

Thanks Dennis to comment this post!. A big big hug!

Hola Piedra, gracias por tu comentario también tan guerrero. Tienes razón en lo de hacernos fuertes pero a veces caigo otra vez, de todas formas, iré intentando levantarme y seguir con el pelo :) ahora sí, ya más largo! y que no me lo vuelvan a quitar de ninguna manera! :) Un beso!.

Hola Cristi, sinceramente creo que la valiente también eres tu para contar aquí lo tuyo, no creo que seas ni cobarde ni que no te merezcas loq ue tu piensas que no te mereces. Es fácil decir pero no tendrias que tener remordimientos ni sentirte culpable por lo que hiciste, ya pasó, todos de alguna manera hemos hecho algo en nuestra vida, de lo que a lo mejor nos arrepentimos o nos hace sentir mal, lucha por tu vida porque te la mereces de verdad y si nunca necesitas alguna cosa puedes escribirme en el mail personal. Un beso enorme y cuidate muchísimo, cuando nos sentimos mal no vemos las cosas del mismo color y nadie puede juzgarte por ello, nadie! sólo uno mismo sabe por lo que pasa y nadie más. Te animo a que saques tu dolor o tu rabia o lo que te preocupe en lo que más te puedas expresar. Un fuertísimo abrazo.

Muchas gracias Alfredo, me sirve de terapia para aceptar lo que tanto me cuesta. Y gracias también por lo que dices de que así calvita estoy bonita, me lo dijeron muchos amigos y familia porque me lo rapé antes de verlo caer. De todas formas, desde que terminé el tratamiento, no me lo he vuelto a cortar y ahora ya lo tengo un poquito más largo! :)

Un beso y muchas gracias por los ánimos.

Thanks foto+grafie to comment this post and visit me again. A hug!

ANRAFERA dijo...

...chapó! Cuanto me alegro te vaya todo mejor; tengo una hermana que pasó por tus mismas circunstancias -hace 5/6 años- y G.A.D. se encuentra de maravilla.
Te deseo lo mejor...animo!
Un abrazo.
Ramón

Dolors Reig Vilarrubla dijo...

muchas gracias a ti Ramon!. Gracias tambien x entrar en mi blog i contarme lo de tu hermana. Deseo de todo corazon q le vaya todo muy muy bien y aunque no la conozca ánimos tambien para ella. Un abrazo y gracias otra vez! (dolors reig)

Dolors Reig Vilarrubla dijo...

muchas gracias a ti Ramon!. Gracias tambien x entrar en mi blog i contarme lo de tu hermana. Deseo de todo corazon q le vaya todo muy muy bien y aunque no la conozca ánimos tambien para ella. Un abrazo y gracias otra vez! (dolors reig)

Marta bernadets dijo...

Dolors,contant l´història, demostres molta fòrça i valentia. Si que pot ser difícil passar per malalties així, però et puc garantitzar que amb ganes de tirar endavant i ganes de viure es pot superar tot! Me n´alegro que en aquests moments estiguis ja bé i continúa sempre aprofitant i gaudint de cada cosa! Petons!

Dolors Reig Vilarrubla dijo...

Marta, gràcies per les teves paraules. Sí que es difícil i dur, tens moments de tot, de ràbia, de cabreig, de dolor, de pèrdua, i un llarguíssim etc. La por a vegades m'ofusca, però sí que intento passet a passet seguir endavant. Aquest blog, m'ajuda molt a poder expresar tot el que sento i seguir tirant. Molts petonets.

Remei Navarro dijo...

No tingues mai por, la por paralitza amiga, no se pas com he aplegat fins aquesta entrada, l'única cosa que sé és que t'admire.
ET VEIG MOLT GUAPA...NO ET VEIG, ETS!!! PER DINS I PER FORA...